In 1622 ontwierp Peter Paul Rubens een reeks wandtapijten over de geschiedenis van Constantijn waarvan de twaalf voorbereidende olieverfschetsen bewaard zijn gebleven. In deze reeks demonstreert Rubens opnieuw zijn diepgaande kennis van de antieke en de renaissancekunst. Het geweven medium leent zich bovendien perfect voor zijn veelgeprezen zin voor monumentaliteit en esthetisch raffinement.
De lezing volgde op de voorstelling van een nieuw deel in de reeks Corpus Rubenianum Ludwig Burchard in Parijs: Subjects from History: The Constantine Series (CRLB XIII(3)). Het kritische archief- en bronnenonderzoek van Koen Brosens maakt dit nieuwe corpusdeel tot de eerste monografie die de wandtapijtreeks in al zijn facetten benadert. Brosens bracht daarbij enkele nieuwe inzichten aan het licht. Zo is de opdrachtgever van de reeks niet Lodewijk XIII, zoals tot nu werd aangenomen, en ook de interne opbouw van de serie blijkt anders geconcipieerd.