In de vroege 17de eeuw reisde een immigrant van Antwerpen naar het Madrileense hof om er zijn carrière als kunstenaar voort te zetten. Juan de la Corte kwam er aan op een moment dat het Spaanse publiek grote bewondering had voor zijn soort van kunst. Niet alleen religieuze, maar nu ook profane thema’s waren meer en meer populair geworden: vooral de landschappen, veld- en zeeslagen en architecturale beelden die als genres met Vlaanderen verbonden waren, werden door vele Spanjaarden gesmaakt. De la Corte maakte ze tot de basis van zijn artistieke ‘merk.’ Al snel prijkten zijn schilderijen aan de muren in de huizen van veel hovelingen en zelfs in enkele Spaanse koninklijke paleizen. Misschien hield De la Corte wel te lang vast aan zijn typische picturale merk. Tijdens zijn carrière, die vijf decennia overspande, veranderde de Spaanse artistieke smaak en kreeg de kunstenaar daardoor veel professionele tegenslagen te verduren. Toch vormen de carrière en het oeuvre van deze vaak vergeten kunstenaar een onthullend prisma om de rol van Vlaamse kunst in de veranderingen van smaak en de kunstmarkt in het 17de-eeuwse Madrid te analyseren.
