Het thema van de klassieke oudheid en de diverse muzen met verwijzing naar verschillende kunstdisciplines, kan haast symbool staan voor Rooses’ eigen diversiteit.
Zoals Ger Schmook en Emmanuel De Bom respectievelijk omschrijven:
“(...) de hele Rooses te bestuderen op zijn vele, zo diverse terreinen: de kunsthistoricus, de journalist, de politicus, de flamingant, de cultuurdrijver, de organisator, de biograaf, de museumconservator, de publicist, en er is nog meer.”*
“Eén der meest kenmerkende trekken van Max Rooses is ongetwijfeld zijn veelzijdigheid.”**
Verschillende terreinen waarop Rooses actief is, worden elders in deze webtentoonstelling besproken. Enkele andere kunnen hier nog toegevoegd worden.
Redenaar
Vooreerst Rooses als de klassieke redenaar. Jan Denucé schrijft:
“Tegelijkertijd heeft hij, een halve eeuw lang, in tallooze lezingen, voordrachten en toespraken, tot in de nederigste Vlaamsche kringen zijn rijke kennis meegedeeld [...].”***
Hoewel Rooses vaak als man achter de schermen opereert en als dusdanig beschreven wordt, staat hij er evengoed voor gekend een goed spreker te zijn. Jef Van de Venne schrijft:
“Rooses is een geduchte tegenstrever, die dadelijk de zwakke zijde van eene stelling of van een betoog gevat heeft, en methodisch de behendigst opgetrokken gebouwen kan doen instorten.” En verder: “De Rede - die ernstige, plechtige, statige vrouw - is, door opvoeding en keuze, Max’ Rooses muze bij uitstek.”****
In Rooses’ archief in het Letterenhuis zijn dan ook heel wat stukken m.b.t. voordrachten terug te vinden. Zie de rubriek 'Artikels, voordrachten en varia'.
Biograaf
Daarnaast is Rooses ook een vlijtig biograaf. Naast zijn grote biografische projecten rond kunstenaars als Rubens en de familie Plantin-Moretus, schrijft hij ook talrijke lemma’s voor de Biographie nationale. Voorbereidingen daarvoor zijn eveneens terug te vinden via bovenstaande link. Emmanuel De Bom beschrijft Rooses als iemand...
“(...) die volkomen tehuis was in soms weerbarstig archief-materiaal, in volumineuze en belangrijke correspondenties, en ja tot zelfs in de boekhouding en rekeningen van zijn gebiografeerden, met een accuratesse, die de waarde van ieder detail kende (...).”*****
Theater- en muziekliefhebber
Enkele muzen verwijzen naar muziek en theater en ook dit lijkt niet toevallig te zijn. Rooses zetelt in verschillende commissies en jury’s zoals de Commissie van de Koninklijke Nederlandsche Schouwburg, de To(o)neelraad en het Nederlandsch Toneelverbond. Hij is ook lid van de examenjury’s van de stedelijke Muziekschool (later Koninklijk Vlaamsch Conservatorium), die geleid wordt door Peter Benoit. Rooses zit ook samen met Benoit in het Taalverbond. Wanneer Rooses in 1892 gehuldigd wordt, componeert Benoit een feestlied.
In de rubriek 'Overige functies en engagementen' in het Roosesarchief in het Letterenhuis zijn talrijke documenten m.b.t. deze commissies, verenigingen en juryfuncties terug te vinden, waaronder ook enkele in het onderwijs (zie daarvoor ook de pagina 'Plafondcassettes' in het eerste salon).
Hieronder twee tekeningen van Henri Luyten die enkele leden van het Taalverbond afbeelden. Rooses is de tweede van rechts bovenaan; onderaan zit Benoit aan de piano.
* ‘Max Rooses-schaduwen wandelen blijvend onder ons rond’, in: De Vlaamsche Gids, jg. 59, nr. 2, maart-april 1975, p. 49.
** ‘Max Rooses herdacht', in: De Gulden Passer, jg. 16-17, 1939, nr. 2, p. 33.
*** ‘In memoriam Max Rooses’, in: Vlaanderen door de eeuwen heen, 1932, dl. 1, p. 3.
**** 'Max Rooses’, in: Mannen van beteekenis in onze dagen, vol. 6, 1893, p. 229-230.
***** Zie **, p. 34.